Psy miniaturowe - Opis i charakterystyka rasy

Pomimo swoich niewielkich rozmiarów, psy miniaturowe to wspaniali towarzysze. Charakteryzują się szczególnie dużą ilością uwagi, jakiej potrzebują, w porównaniu do innych zwierząt.

Kochają spędzać czas ze swoimi właścicielami, często nawiązują bliską więź z jedną osobą, której okazują wierność, przyjaźń i dają mnóstwo radości! Ponieważ są to najmniejsze psy, opieka nad nimi jest wyjątkowa na wiele sposobów. Warto wiedzieć co powinieneś robić, by zaspokoić potrzeby swojego ukochanego psa. Przybliżymy ci niektóre z nich, dzięki czemu będziesz wiedział co zrobić, aby twój miniaturowy pies był radosny. Doradzimy też co, powinieneś wziąć pod uwagę, rozważając decyzję o nabyciu psa miniaturki.

Rasy psów miniaturowych

Psy miniaturki uwielbiają być z tobą, siedzieć ci na kolanach, często dobrze tolerują bycie noszonym oraz głaskanie (zarówno pies, jak i suka). Psy te lubią również spacery, a czasem gonienie za piłką i pływanie, jednak raczej dlatego, że spędzają wtedy czas z tobą, a nie same treningi. Szybko przyzwyczajają się do domowych wygód i dlatego z niechęcią będą wychodzić na dwór podczas zimnej i mokrej pogody. Niektóre psy miniaturowe są bardziej aktywne, jak teriery, ale wiele chce być po prostu jak najbliżej swojego właściciela.

Przykłady typowych ras miniaturowych

• King Charles Spaniels
• Yorkshire Terrier
• Jack Russell Terrier
• Shih Tzu
• Chihuahua
• Bichon Frise
• Mopsik
• Maltańczyk
• Bolończyk
• Szpic miniaturowy / Pomeranian
• Pudelek miniaturka

Spacery i zabawa z psem miniaturowym

Pomimo tego, że są to najmniejsze psy, miniaturki są zwykle bardziej odporne na choroby, niż można by się tego spodziewać, co oznacza, że zawsze są gotowe na aktywne spędzanie czasu, zabawę oraz przygodę. Niektóre rasy miniaturowe lubią wskoczyć do brudnej kałuży, tak jak inne psy, więc nie należy zabraniać swojemu pupilowi zwyczajnych psich aktywności.

Potrzeby ruchu u psów miniaturowych są ważnym czynnikiem decydującym dla właścicieli. Ponieważ są małe, nie potrzebują takiego natężenia aktywności, co większe rasy, ale nadal wymagają regularnych spacerów, by pozostać w dobrej kondycji fizycznej i zdrowiu. Psy można zabierać do zatłoczonych miejsc, ale należy pamiętać by miały okazję do wybiegania się i poznawania nowych rzeczy w bezpieczny, radosny sposób.

Psy miniaturowe potrzebują też okazji do socjalizacji, tak jak inne psy. Nie należy ich separować od kontaktu z innymi psami, np. w trosce o to „żeby większy pies nie zrobił im krzywdy”. Jeżeli nie mamy odpowiednich partnerów do zabawy dla naszego miniaturowego przyjaciela, umówmy się w szkole dla psów lub na psich grupach z odpowiednią kompanią na wspólne spacery. Pomimo że nawiązują bliską więź z ludzką rodziną (a często z jedną konkretną osobą), nie oznacza to, że czują się swobodnie w towarzystwie każdego, przez co szybko zyskują reputację drażliwych i zaborczych. Od początku trzeba dbać o to, aby szczenięta socjalizowały się z innymi psami oraz członkami rodziny. Zarówno dorośli, jak i dzieci powinni wykazać się odpowiedzialnością i powoli budować swoją relację z psim przyjacielem.

Pies miniaturowy potrzebuje innej opieki niż większy pies, jednak nie oznacza to nadopiekuńczości względem swojego małego, ale pełnego energii psa. Pomimo najlepszych chęci łatwo jest nauczyć psa strachu przed stawianiem go na podłodze i uzależnienia od siebie. Aby temu zapobiec, nie podnoś go na widok innego psa. Oczywiście należy interweniować, jeśli zagrożenie jest realne, ale jeśli nie pozwolisz swojemu pieskowi na interakcję z większymi, przyjaznymi psami, skończy się na tym, że będzie bał się ich bez powodu! Jeżeli nie radzisz sobie z wychowaniem swojego psa, poproś o pomoc trenerów psich i specjalistów w zakresie behawiorystyki i psich zachowań i skorzystaj z ich usług.

W przypadku niektórych psów miniaturowych brachycefalicznych (o płaskich pyszczkach), jak na przykład mopsów, upalna pogoda i wzmożone zianie, aby się ochłodzić, może być przyczyną problemów z oddychaniem, więc należy wtedy ograniczyć spacery oraz skonsultować się z lekarzem weterynarii, czy nasz pies nie potrzebuje interwencji chirurgicznej lub innej pomocy, aby poprawić mu jakość życia.

Samodzielna zabawa

Psy miniaturki nie są szczególnie niezależne, z wyjątkiem niektórych ras terierów miniaturowych, przez co najchętniej spędzają jak najwięcej czasu z człowiekiem. Możesz zachęcić psa do większej niezależności, dając mu do zabawy u swoich stóp małe zabawki wypełnione smaczkami lub matę węchową. Po jakimś czasie przejdź do innego pokoju czy ogrodu, zostawiając psa samego ze swoją zabawką. Wkrótce pies stanie się mniej zależny od ciebie i jeśli będziesz postępować stopniowo, zostawiając psa samego na coraz dłuższy czas, będzie umiał poradzić sobie z samotnością spowodowaną brakiem opiekuna. To ważne, gdyż psy małych ras i miniaturowych, mają większe problemy z lękiem separacyjnym w porównaniu do innych zwierząt.

Niestety pies miniaturowy często może bardzo szczekać na to, co widzi, np. na widok innych zwierząt lub dzieci, dlatego ograniczajcie mu dostęp do miejsc widokowych podczas waszej nieobecności i nauczcie być cicho na komendę.

Jest mnóstwo zabaw dla małych psów, które twój przyjaciel polubi. Psy miniatury w stylu terierów lubią zabawy piszczącymi zabawkami w odpowiednim rozmiarze, ciągnięcie sznurka czy wytrzymałe zabawki ze smaczkami w środku do znalezienia i skonsumowania. Jeśli posiadasz dzieci, zachęć je do zabaw ze swoim pupilem.

Zabawa z tobą

Twój pies będzie szczęśliwy byle był z tobą, czy zabierasz go na spacer do parku, czy rzucasz mu piłkę, czy też bawisz się zabawką na sznurku, którą on musi złapać.

Emocjonalna więź

Od Chihuahua’y po Mopsiki, przez Bichon Frise, czy inne rasy miniaturowe, ogromna część opieki nad nimi polega na więzi stworzonej pomiędzy tobą a psem. Te urocze psy spędzają czas razem z tobą, to z założenia zwierzęta towarzyszące, które przez wieki były wykorzystywane jako rozpieszczani przyjaciele, ogrzewały kolana i były towarzystwem dla rodzin królewskich i zwykłego ludu. Mając to na uwadze, nic dziwnego, że te psy większość dnia mają potrzebę spędzać ze swoją ludzką rodziną.

Pies miniaturka musi być częścią twojego życia, to ważne, aby pozostał szczęśliwy, więc zabieraj psa na przejażdżki samochodem, wypady do sklepów czy na spotkania z przyjaciółmi w kawiarniach i pubach. Na szczęście taki pies jest niewielki, więc łatwo go przewozić w zatłoczonych miejscach, takich jak autobusy czy ruchome schody, oczywiście o ile masz dla psa bezpieczną torbę transportową, którą akceptuje. Są też mniej przerażające dla ludzi bojących się psów.

Wiele psów miniaturowych ma bogate futro, więc polubią szczotkowanie, jeśli będą przyzwyczajane do tego od małego. Regularne czesanie psa pomoże ci również zauważyć wcześniej jakiekolwiek zmiany skórne czy sierści, co niewątpliwie oznacza skuteczniejsze leczenie w razie potrzeby.

Ważnym elementem opieki nad psem miniaturowym jest nauczenie go umiejętności przebywania samodzielnie. Należy pamiętać, że choć pies uwielbia twoje towarzystwo, ciągłe spędzanie z nim czasu może prowadzić do społecznego uzależnienia od ciebie i w sytuacji, gdy zdarzy się, że będziesz musiał wyjść bez psa, nawet tylko na jeden wieczór, pozostawiony sam będzie bardzo wystraszony. Pomóż wykształcić mu własną pewność siebie, przez zostawianie go w domu na krótki czas od najmłodszego wieku. Możesz spróbować rozdzielenia was poprzez wyjście do innego pokoju, nawet gdy jesteś w domu.

Zapewnij mu wygodną klatkę lub budkę w domu, dającą możliwość kryjówki (można na ten cel wykorzystać transporter) czy też przytulne posłanie w pokoju przyjaznym dla niego, gdzie pies będzie mógł się zdrzemnąć czy podgryzać ulubioną zabawkę w samotności. Zostaw mu na posłaniu swoją znoszoną koszulkę z zapachem, która pomoże mu się uspokoić. Zanim wyjdziesz z domu, wyprowadź psa na spacer, by załatwił swoje potrzeby i się wybiegał. Warto też schować gdzieś zabawkę wypełnioną psimi przysmakami, aby pies miał nad czym pracować podczas twojej nieobecności.

Wprawdzie to normalne, że chcemy naszemu wiernemu psu poświęcać jak najwięcej uwagi. Jednak niektóre psy ras miniaturowych potrafią być uporczywe w upraszaniu się o uwagę, wskakują na kolana czy na ręce przy każdej okazji. Naucz psa, że uwaga i kontakt nie jest możliwy, gdy konkretny sygnał jest widoczny, na przykład szalik wiszący na klamce do drzwi lub jakaś konkretna ozdoba stoi na stole. To naprawdę pomaga w radzeniu sobie z rodzajem i intensywnością więzi, jaka łączy cię z psem, gdyż nie rozwiną się oczekiwania u psa, a potem frustracja, i nie stanie się utrapieniem poprzez swoje ciągłe żądanie uwagi. Pies dostanie jej tyle, ile zechcesz mu jej dać, ale nie od tego będzie zależało jego szczęście.

Psy miniaturki mogą też bardzo polubić inne psy lub koty, w zależności od ich temperamentu i doświadczeń. Jeśli kolana człowieka nie będą dostępne, dwa psy miniaturki albo pies z kotem, będą się wzajemnie przytulać.

Szkolenie psów miniaturowych-jak wychować psa?

Jest to część opieki nad psem, więc dlaczego go nie szkolić? Niektóre szczenięta miniaturowe można szkolić na wysokim poziomie, bo z radością wezmą udział w kursach zręcznościowych typu agility (oczywiście odpowiednich dla swojego rozmiaru!), posłuszeństwa (zwanych Rally-O) czy psich sztafetach (flyball). Jeśli nie możesz poświęcić czasu na regularne treningi sprawnościowe, możesz zabrać psa na wstępny kurs i nauczyć go podstaw. Potem warto powtarzać ćwiczenia jako hobby we własnym ogrodzie lub pod blokiem, przy pomocy gotowych akcesoriów lub zaimprowizowanego sprzętu, na przykład tunelu, małych przeszkód czy kijków do slalomu. Twój pies z pewnością będzie cieszył się na takie mini wyzwania, gdyż te rasy są bardzo zżyte ze swoim właścicielem i jego mową ciała, często bardzo szybko orientują się jak wykorzystać nowy sprzęt.

Karmienie psów miniaturowych – jak często i jakim rodzajem karmy, należy karmić psy miniaturowe?

Bywa, że rasy z grupy psów miniaturowych są bardzo wybredne, ale przeważnie dlatego, że zostały tego nauczone. Opiekunowie często podają im za duże ilości pokarmu i przekąsek, a gdy przesycony pies nie sięga po jedzenie, podtykane są mu pod nos coraz to nowe smakołyki. Właściciele niechcący (mimo najlepszych chęci) pogarszają sprawę poprzez natychmiastowe podawanie czegoś pyszniejszego już przy pierwszych oznakach wybrzydzania. Jeśli ciągle będziesz zastępować niezjedzoną karmę na przykład czymś świeżo ugotowanym, pies szybko zorientuje się, że odmawianie jedzenia łączy się z otrzymaniem luksusowych kąsków oraz dodatkową porcją zainteresowania i uwagi ze strony opiekuna, a to jest dla psa największą nagrodą.

Żywiąc miniaturowego psa, warto wykazać się kreatywnością. Zjedzenie pełnej miski dwa razy dziennie może nie być dla niego zbyt atrakcyjne, więc dobrze jest wymyślić inny sposób na podawanie mu karmy w ciągu dnia. Przede wszystkim psy bardzo malutkie, mają bardzo szybki metabolizm (zarówno pies, jak i suka), dlatego dzienna porcja pokarmu powinna być podzielona na 3-5 posiłków.

Możesz też samodzielnie zrobić interaktywne karmniki z wyprasek na jajka, foremek na lód czy blach na mufinki (pamiętaj, tylko aby były czyste i bezpieczne). Możesz też wsypać karmę do zabawki z labiryntem, z której wypadają one w wyniku ruchu. Ukryj zabawkę w ogrodzie lub za meblami w domu, tak aby twój żądny przygód mały pies musiał ją znaleźć. Od czasu do czasu trochę rozpieść psa i podtrzymaj waszą bliską więź, karmiąc go z ręki częścią jego dziennego zapotrzebowania na pokarm (jednym z czterech posiłków). Możesz wykorzystać karmę jako nagrodę (jeśli motywacją jest u niego jedzenie) podczas treningu – tylko pamiętaj, aby doliczyć ją do dziennej porcji karmy. Pozostałą część karmy rozdziel na przynajmniej dwa posiłki i podawaj w misce rano i wieczorem, dzięki czemu pies będzie nadal uważał cię za swojego żywiciela. Niech pozostali członkowie rodziny również regularnie to robią, a nawiążą z psem silniejszą zależność.

Jeśli twój pies jest na mokrej karmie jako nagrodę w czasie szkolenia dawaj mu bardziej poręczne psie przysmaki, ale pamiętaj, aby doliczyć je do dziennej porcji jedzenia psa. Pamiętaj, że przekąski, nie powinny stanowić więcej niż 10% dziennej porcji, co w przypadku psa miniaturki oznacza, że powinny mieścić się na dużej łyżce stołowej. Podawaj mu co najmniej dwa posiłki dziennie, ale połowę jednego posiłku podziel na 4-5 mniejszych porcji i rozstaw w różnych miejscach, by pies musiał je znaleźć.

Jeśli tylko przestrzegasz wytycznych dziennego karmienia psa (sprawdź je na opakowaniu karmy) i monitorujesz jego wagę, by zachował idealną sylwetkę, nie przejmuj się, gdy ilość karmy w misce będzie w rezultacie wyglądać na dość małą, i absolutnie nie dodawaj jej więcej. Zapewniając psu jego dzienną dawkę karmy i karmiąc go zbilansowaną dietą, otrzyma wszystkie niezbędne składniki odżywcze i energię, której pies potrzebuje.

Niezależnie od tego, czy opiekujesz się Chihuahua’ą, terierem miniaturką czy innym rozkosznym i wiernym psem rasy miniaturowej, pamiętaj, że dbanie o psa oznacza spędzanie razem dużo czasu. W końcu nie ma nic lepszego niż wyjątkowa więź, która was łączy i to właśnie ona jest dla Twojego psa najcenniejsza!