Mały/średniej wielkości terier o długich nogach i charakterystycznym wyglądzie. Ma wąską czaszkę i sierść podobną do przędzy lnianej o umaszczeniu błękitnym, wątrobianym lub piaskowym z podpalaniami lub bez. Dorosłe psy i suki osiągają wysokość 38-43 cm i ważą 8-10 kg.
Bedlington terrier wymaga szkolenia pod kątem relacji z kotami i innymi zwierzętami domowymi. Obcych wita szczekaniem i przegania, jeśli nie są mile widziani. Radośnie wita osoby zapraszane do domu przez właściciela. Doskonale sprawdzi się jako pies stróżujący, pobudzone wykazują się ogromną odwagą. Psy otrzymujące odpowiednią ilość aktywności umysłowej oraz ruchowej zachowują się raczej spokojnie.
Kraj pochodzenia: Anglia
Rasa pochodzi ze skrzyżowania szkockiego teriera z chartem Whippetem i powstała w XVIII wieku dzięki górnikom z Rothbury w hrabstwie Northumberland. Oficjalnie została zaprezentowana w 1869 roku, ale do tego czasu zyskała reputację niszczyciela szkodników, pomocnika kłusowników i zaciekłego wojownika. Bedlington terrier jest również znany jako terier Rothbury'ego lub cygański pies (ponieważ był wykorzystywany przez kłusowników).
Najczęstszą przypadłością tej rasy jest dziedziczna choroba wątroby (nietolerancja zbyt dużej ilości miedzi w pokarmie). Przed reprodukcją zaleca się wykonanie testu DNA. Jak w przypadku innych ras mogą cierpieć na dziedziczne choroby oczu. Przed reprodukcją zaleca się badania wzroku i bioder.
Bedlington terrier potrzebuje co najmniej godzinnej aktywności ruchowej dziennie. Doskonale radzi sobie w zabawach wymagających biegania, skakania, aportowania - i innych wymagających zwinności. Aby uniknąć problemów behawioralnych należy zapewnić mu odpowiednią stymulację umysłową.
Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.
Pielęgnacja bedlington teriera jest wymagająca. Zaleca się codzienne pięciominutowe szczotkowanie i cotygodniowe czesanie. Co dwa miesiące należy przyciąć sierść, ze względu na nietypowe cięcie najlepiej udać się do specjalisty. Można również nauczyć się go u hodowcy. Pielęgnacja psów wystawowych jest jeszcze bardziej skomplikowana, długość sierści na całym ciele powinna wynosić 2,5 cm.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
