Saluki to średniej wielkości psy gończe o wdzięcznym wyglądzie. Mają miękką, gładką sierść, która jest dłuższa na nogach, uszach a czasami również szyi. Gładkowłosa odmiana saluki ma sierść równej długości. Umaszczenie może być jedno-, lub wielokolorowe bez pręgowania. Dorosły pies mierzy 58-71 cm, a suka jest niewiele niższa. Ich waga oscyluje między 13-30 kg.
Saluki jest starożytną rasą psów myśliwskich, która służyła Beduinom do polowań na terenach pustynnym. Archeolodzy znaleźli na terenie mezopotamskiego miasta Tepe Gawra (obecnie półnicny Irak) czaszkę saluki pochodząca z 3500 roku p.n.e. Nazwa saluk lub seleukia pochodzi od starożytnego, arabskiego miasta. Saluki są również znane jako psy myśliwskie na gazele.
Jak u większości psów myśliwskich posługujących się wzrokiem, z rezerwą podchodzi do obcych a sporadycznie również do znajomych mu twarzy. Jest niezależny i godny, ale bywa nadwrażliwy i przesadnie spięty. Nie lubi zostawać sam, oddzielony od rodziny przejawia skłonności destrukcyjne. Ma potrzebę okazywania uczuć najbliższym.
Saluki jest generalnie zdrową rasą, ale może cierpieć na poważne choroby serca.
Saluki potrzebuje minimum dwóch godzin ruchu dziennie, wliczając w to bieganie. To urodzony sprinter, dlatego należy mu zapewnić bezpieczne miejsce do biegania, w którym może swobodnie uganiać się za wiewiórkami lub zającami. Wymagany trening ze szczególnym uwzględnieniem przychodzenia na zawołanie. Na co dzień saluki jest spokojny i leniwy.
Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie i zgodnie z zaleceniami producenta karmy.
Sierść wymaga czesania kilka razy w tygodniu, ze szczególnym uwzględnieniem dłuższej sierści (jeśli występuje), która może się plątać.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
