Gończy Hamiltona

Gończy Hamiltona to jedna z najpopularniejszych ras psów gończych w Szwecji. Pod koniec XIX wieku wyhodował ją jeden z założycieli Szwedzkiego Związku Kynologicznego, hrabia Adolf Hamilton. To od jego nazwiska wywodzi się nazwa tej rasy. Gończego Hamiltona uzyskano przez krzyżowanie foxhoundów, harrierów i rozmaitych niemieckich psów gończych. W przeciwieństwie do innych psów gończych, psy tej rasy nie pracują w sforze. Polują samotnie lub w parze. Ich zadaniem jest wypłaszanie lisów i zajęcy na potrzeby myśliwych.

Gończy Hamiltona jest łagodnym psem. Może być serdecznym towarzyszem, pod warunkiem że będzie mógł zaspokoić instynkt łowcy. Psy tej rasy uwielbiają przebywanie na świeżym powietrzu. Potrafią tropić kilometrami. Z tego powodu przyda się wypracowanie skutecznego przywołania oraz wyposażenie podwórka w ogrodzenie, które uniemożliwi psu ucieczkę. Psy tej rasy kochają ludzi i są łagodne, ale mogą okazać się zbyt hałaśliwe i skoczne, by mieszkać w jednym domu z małymi dziećmi.

Gończy Hamiltona to zdrowa, wytrzymała rasa. Nie występują u niej żadne typowe problemy zdrowotne.

Psom tej rasy nie wystarczą dwa szybkie codzienne spacery wokół bloku. Gończy Hamiltona to aktywny pies pełen energii. Wymaga co najmniej dwóch godzin ruchu dziennie, najlepiej bez smyczy, w bezpiecznym otoczeniu, gdzie będzie mógł swobodnie biegać i węszyć. Jeśli będzie się nudził albo nie będzie mógł się wybiegać, może narobić szkód - będzie kopał doły, żuł przedmioty i szczekał, by zapewnić sobie rozrywkę.

Pies potrzebuje zbilansowanej diety, bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie, ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie, zgodnie z zaleceniami producenta karmy.

Gończy Hamiltona to rasa o dwuwarstwowej szacie, złożonej z miękkiego podszerstka, szczególnie grubego zimą, oraz z wodoodpornej warstwy wierzchniej. Sierść nie wymaga intensywnej pielęgnacji - wystarczy wyszczotkować ją raz w tygodniu.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.