Duży pies w typie szpica, z szeroką klatką piersiową, gęstą sierścią i wielkim puszystym ogonem (noszonym nad grzebietem) oraz stojącymi uszami. Ten imponujący, silny pies może być czarno-biały, szaro-biały, czerwono-biały, sobolo-biały i biało-czarny. Dorosłe psy mierzą 58-70 cm i ważą 30-40kg, suki mają 50-60 cm i ważą 18-30 kg.
Kanadyjski pies eskimoski jest wyjątkowo pracującą rasą w porównaniu do innych psów domowych. Stworzone do dźwigania nawet 80 kg i pokonywania 110 km dziennie w surowych warunkach arktycznych nie rozwijają się dobrze w gospodarstwach domowych. Pomimo tego, że to pies juczny kocha ludzi, jest radosny, ciekawski i gadatliwy.
Kanadyjskie psy eskimoskie pracowały z Inuitami podczas polowań znajdując otwory oddechowe dla fok i pomagały utrzymać większe drapieżniki na dystans - na przykład niedźwiedzie polarne. Wykorzystywano je również jako psy zaprzęgowe. Podobno w latach 20-ych XX wieku w ich ich naturalnej ojczyźnie było ich 20 tysięcy. Ale już w latach 50-ych, wraz z rozwojem pojazdów śniegowych ich liczba spadła do 200, gdyż zwyczajnie psy zaprzęgowe nie były już potrzebne. Założono specjalną hodowlę, by ratować rasę, ale kanadyjski pies eskimoski nadal pozostaje rzadkością poza granicami Kanady.
Zasadniczo to zdrowe psy z paroma problemami zdrowotnymi.
Kanadyjski pies eskimoski potrzebuje dużo ruchu. Jego potrzeby to co najmniej dwie godziny dziennie. Energiczne hobby jak wyścigi zaprzęgów to wymóg, aczkolwiek w czasie ciepłej pogody należy ich unikać, bo psu grozi przegrzanie.
Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin.
Ciepła, wodoodporna sierść składa się z grubego podszerstka i sierści okrywowej o długości od 8 do 15 cm. Psy mają gęstsze i dłuższe włosy wokół szyi i barków. Sierść wymaga szczotkowania dwa razy w tygodniu, ale podczas linienia należy to robić codziennie.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
