Kooikerhoundje (płochacz holenderski) jest psem małym lub średniej wielkości, o atrakcyjnym, dumnym wyglądzie. Jego długość jest nieco większa niż wysokość. Dorosłe osobniki mają 35-40 cm wysokości i ważą 9-11 kg. Mają średniej długości sierść, prostą lub lekko falistą, o umaszczeniu białym z czerwono-pomarańczowymi łatami. Koniuszki uszu są czarne (tzw. „kolczyki”) i pokryte dłuższą sierścią.
Kooikerhoundje (zwany też płochaczem holenderskim) to rasa psa wywodząca się z terenów Holandii, z XVII wieku. Jej przodkiem były prawdopodobnie psy w typie spaniela, które trafiły tam z Hiszpanii w XVI wieku. Pierwotnie psy tej rasy zajmowały się wabieniem - niektóre robią to do dziś. Pies zwracał na siebie uwagę kaczek i przywabiał je do osoby zawiadującej polowaniem (zwanej „kooiker”). Z upływem czasu rasa niewiele się zmieniła, co widać po dziełach sztuki holenderskich mistrzów.
Kooikerhoundje jest przyjacielskim, czujnym psem o łagodnym usposobieniu. Z rezerwą podchodzi do nieznajomych, ale wobec domowników jest serdeczny. Może sprawiać problemy w kontaktach z innymi psami. Z tego powodu niezbędna jest wczesna, kompleksowa socjalizacja. Kooiker uwielbia psie szkolenia i nowe wyzwania.
W wyniku uważnej hodowli większość występujących w przeszłości dziedzicznych schorzeń (jak epilepsja czy wypadające rzepki kolanowe) jest obecnie rzadko spotykana.
Kooiker potrzebuje co najmniej godziny ruchu dziennie. Jak można się spodziewać, uwielbia wodę. Jeśli tylko jakąś zobaczy, prawdopodobnie do niej wskoczy. Współcześnie psy tej rasy uprawiają psie sporty (np. agility), a niektóre nadal wabią kaczki - w ramach polowań lub obrączkowania.
Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie, ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie, zgodnie z zaleceniami producenta karmy.
Sierść psów rasy kooikerhoundje jest odporna na wodę i błoto. Wystarczy je wyczesać, kiedy wyschnie. Pielęgnację można ograniczyć do czesania dwa razy w tygodniu. Szczególną uwagę należy poświęcić dłuższej sierści wokół uszu, na ogonie i na kończynach, ponieważ może się ona plątać.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
