Mastif jest dużym, silnym, muskularnym psem. Ma szeroką głowę i barczysty korpus. Jest potężnie zbudowany i ma dość szeroko rozstawione kończyny. Dorosłe osobniki mają około 72-80 cm wysokości i ważą do 73 kg. Krótka sierść występuje w umaszczeniu morelowym, płowym lub pręgowanym.
Mastify to bardzo stara rasa. Na terenach brytyjskich były znane jeszcze przed najazdem Rzymian. Rzymianie używali ich na arenach do walk gladiatorów. Były też wykorzystywane w wojsku. Król Henryk VIII podarował cesarzowi Karolowi V 400 mastifów, które miały służyć w jego armii. Używano ich też do szczucia byków i niedźwiedzi. Sprawdzały się również jako psy stróżujące.
To spokojne psy, serdeczne wobec domowników. Są psami stróżującymi i nieznajomych traktują z obojętnością. Są serdeczne i oddane w stosunku do dzieci, ale z racji swoich rozmiarów mogą przypadkiem skrzywdzić małe dziecko, które wejdzie im w drogę. Lepiej sprawdzają się w rodzinach ze starszymi dziećmi.
Jak wiele innych ras, mogą cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu oraz dysplazję stawów biodrowych i łokciowych (która może być bolesna i doprowadzić do problemów z poruszaniem się). Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przebadanie ich wzroku i stanu stawów biodrowych. Są też podatne na schorzenia pęcherza moczowego i problemy z więzadłami kolanowymi.
Mastif potrzebuje około godziny ruchu dziennie. Z natury jest dość leniwy i lubi drzemki w wygodnym, ciepłym miejscu. U szczeniąt nie należy przesadzać z wysiłkiem fizycznym, ponieważ psy tej rasy mają skłonności do problemów z układem kostnym, które mogą zostać spotęgowane przez nadwerężanie mięśni i stawów u dorastającego osobnika.
Duże psy mają większy apetyt niż małe rasy. Ponadto potrzebują innego doboru składników odżywczych, w tym minerałów i witamin. Mastify są podatne na wzdęcia i problemy żołądkowe. Mniej obfite, częstsze posiłki mogą zminimalizować to ryzyko.
Krótka sierść jest grubsza w okolicy szyi i barków. Wymaga niewiele uwagi, wystarczy wyszczotkować ją raz w tygodniu.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
