Szpic niemiecki mały jest niedużym psem o długiej sierści z charakterystyczną dla szpiców głową i ogonem zawiniętym nad grzbietem. Występuje w różnym umaszczeniu - szczegóły określa wzorzec rasy. Płeć jest łatwa do rozróżnienia, bo psy mają wygląd samczy, a suki - samiczkowaty. Dorosły szpic niemiecki mały ma 23-29 cm wysokości i waży 8-10 kg.
Szpice niemieckie wywodzą się bezpośrednio od północnych psów pasterskich, takich jak samojedy. W średniowieczu zostały sprowadzone na tereny niemieckie i holenderskie przez wikingów. Później rozproszyły się po całej Europie i krzyżowały się z innymi psami pasterskimi. W ten sposób powstały współczesne szpice. Na początku XVIII wieku szpice stały się modne wśród brytyjskiego społeczeństwa. W epoce wiktoriańskiej stawały się coraz mniejsze - w ten sposób powstał szpic miniaturowy. Obecnie w Wielkiej Brytanii szpic niemiecki występuje w dwóch rozmiarach. Ich krzyżowanie jest zabronione przez Brytyjski Związek Kynologiczny. Mimo to, szpic niemiecki mały pojawia się czasem w miotach szpiców średnich, z powodu krzyżowania w przeszłości.
Szpic niemiecki mały jest radosnym, przyjaznym psem. To pewny siebie, zrównoważony towarzysz. Nie powinien wykazywać objawów nerwowości ani agresji. Szpice niemieckie małe są aktywne i czujne. Kochają towarzystwo ludzi i bardzo chętnie biorą udział we wszystkim, co robią właściciele.
Z zasady szpic niemiecki mały jest dość zdrową rasą. Jednak jak wiele innych ras, może cierpieć na dziedziczne schorzenia oczu. Z tego powodu przed reprodukcją ważne jest przeprowadzenie badań. Może też cierpieć na epilepsję i tymczasowe wypadanie rzepek kolanowych.
W porównaniu z większymi rasami, szpic niemiecki mały potrzebuje niewielkiej ilości ruchu. Dorosłemu osobnikowi powinno wystarczyć pół godziny dziennie, ale z chęcią porusza się więcej. Psy tej rasy lubią bieganie i spacery. Z chęcią spędzą z właścicielami cały dzień w ogrodzie.
Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie i potrzebują jeść często, ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do ich niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.
Psy tej rasy należy szczotkować kilka razy w tygodniu, by ich sierść była czysta i niesplątana. Należy je szczotkować „pod włos”. Szczególną uwagę trzeba poświęcić uszom i okolicom łokci, bo to tam sierść najczęściej się plącze. Psy linieją raz w roku, a suki dwa razy w roku.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
