Szwedzki lapphund jest średniej wielkości psem i ma typowe cechy dla szpica- bujną, sterczącą sierść, puszysty ogon zawinięty nad grzbietem i sterczące uszy. Umaszczenie: ciemne brązowe, czarne, brązowe lub czarno-brązowe. Ma prostokatną posturę, jest dłuższy niż wyższy. Dorosłe psy mają od 45 do 51cm, a suki od 40 do 46cm. Ważą od 19 do 21kg.
Starożytna rasa. Na jej terenach ojczystych archeolodzy znaleźli szkielet psa podobnego do szwedzkiego lapphunda, który ma rzekomo siedem tysięcy lat. Psy tej rasy były początkowo wykorzystywane do polowań, pomagały Lapończykom w zaganianiu reniferów, a także jako psy podwórzowe i towarzyszące. Odgłos szczekania był konsekwentnie udoskonalany tak, by psy tej rasy skutecznie odstraszały drapieżniki, ale i by swoim szczekaniem uspokajały renifery dając im do zrozumienia, że są ich strażnikami.
Szwedzki lapphund jest czujnym, żywiołowym, pogodnie usposobionym, wiernym psem, dość głośnym i skorym do stróżowania. Nie znosi rozłąki ze swoimi ukochanymi i ma silne skłonności stadne. Jeśli poświęci mu się czas będzie najbardziej oddanym zwierzakiem na świecie.
Szwedzki Lapphund to ogólnie zdrowa rasa, aczkolwiek tak jak w przypadku wielu ras mogą wystąpić u nich dziedziczne problemy ze wzrokiem i dysplazja stawów biodrowych (mogąca doprowadzić do problemów z poruszaniem). Przed reprodukcją ważne jest przebadanie wzroku i stawów biodrowych.
Lapphund potrzebuje co najmniej godziny ruchu dziennie, a najlepiej więcej. To aktywny pies, skory do szkoleń, mogący z powodzeniem startować w psich dyscyplinach sportowych. Co zrozumiałe, zimna woda go nie zniechęca, uwielbia wietrzną pogodę- należy jednak uważać, by w upalne dni psa nie przegrzać.
Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie i zgodnie z zaleceniami producenta karmy.
Wodoporna sierść składa się z gęstego podszerstka i włosa okrywowego, odstającego od ciała. Sierść dłuższa jest na portkach, talii, klatce piersiowej i "grzywie". Aby zapobiec kołtunieniu włosa zaleca się szczotkowanie sierści kilka razy tygodniowo.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
