Terier australijski różni się od innych terierów. Ma, proporcjonalnie do wysokości, długą szyję oraz tułów. Jego sierść na grzbiecie jest szorstka i prosta, a na brzuchu krótsza i miększa. Umaszczenie jest zazwyczaj rude lub w odcieniu błękitnym z podpalaniami. Dorosły pies osiąga wysokość około 25,5 cm w kłębie i waży około 6,5 kg.
Terier australijski jest przyjazny i wesoły, pragnie zadowolić swojego właściciela. W przeciwieństwie do innych terierów łatwy do wytresowania. Nie przejawia zachowań agresywnych, ale w kontaktach z innymi psami jest uparty. Nie jest hałaśliwy, szczeka jedynie w określonych sytuacjach.
Terier australijski został wyhodowany na początku XIX wieku do pracy w trudnych warunkach, polowania na węże i gryzonie na ranczach oraz w kopalniach złota. Typowy pies do gospodarstwa. Rasa powstała w wyniku krzyżówki terierów pochodzących z północnej Anglii i Szkocji - w tym dandie dinmont teriera, black and tan teriera i teriera szkockiego. Pierwszy klub hodowców tej rasy powstał w Australii w 1887 roku. Kennel Club w Wielkiej Brytanii uznał rasę w 1936 roku a amerykański Kennel Club zatwierdził ją w 1958 roku.
Terier australijski jest generalnie zdrową rasą, mogą pojawić się dolegliwości charakterystyczne dla danej rasy.
Zaleca się minimum godzinę ruchu dziennie, ale chętnie przystaje na dłuższą aktywność. W końcu jego przodkowie były psami pracującymi i towarzyszącymi ludziom. Oprócz spacerów i zabaw dobrze sprawdza się w konkurencjach agility, obedience i innych psich dyscyplinach sportowych.
Małe psy mają szybki metabolizm, spalają energię w krótkim czasie, i potrzebują jeść często ale mało. Karma dla małych ras zawiera odpowiednią ilość składników odżywczych i została podzielona na małe kawałki, dostosowane do niewielkiego pyska. To zachęca do gryzienia i wspomaga trawienie.
Zadbany terier australijski gubi niewiele włosów i jest łatwy w pielęgnacji. Jego odporna na warunki pogodowe sierść ma około 6,35 cm długości. Podszerstek jest krótki i miękki. Zaleca się szczotkowanie i wyczesywanie przynajmniej raz w tygodniu oraz sprawdzanie uszu. Jeśli włosy zatykają kanał słuchowy powinny zostać usunięte, najlepiej wyrwane, a nie przycięte.
Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.
