Terier Irlandzki

Uważa się, że jest to jedna z najstarszych rdzennych irlandzkich ras, wykorzystywanych jako psy stróżujące i do zwalczania szkodników. Pochodzi z okolic Cork w Irlandii. Znana jako terier irlandzki czerwony dla odróżnienia od innych ras terierów irlandzkich. Psy tej rasy nazywano też czerwonymi diabłami i wykorzystywano je jako psy pocztowe podczas Pierwszej Wojny Światowej. Dokładne pochodzenie nie jest znane, ale przypuszczalnie wywodzi się od starych black and tan terierów.

Czerwony diabeł w rzeczywiostości nie zasługuje na swoje przezwisko. Owszem, teriery irlandzkie potrafią zachować się brawurowo i figlarnie i mają reputację czasem zadziornych w stosunku do innych psów, ale dla człowieka są dobrym, zabawnym i oddanym towarzyszem.

Teriery irlandzkie są zasadniczo zdrowe. Rozpoznano u tej rasy hiperkeratozę, chorobę dziedziczną powodującą pękanie poduszeczek na łapach, ale dzięki rozważnej hodowli dzisiaj rzadko ona wsytępuje.

Codziennie niezbędna jest godzina spacerów. Jeśli twój pies wchodzi w konflikt z innymi psami, w miejscach publicznych prowadź go na smyczy, aby nie stanowił utrapienia. Spuszczaj go ze smyczy, gdy w pobliżu nie ma innych psów.

Pies potrzebuje zbilansowanej diety bogatej w składniki odżywcze i ciągłego dostępu do wody. Aby utrzymać psa w dobrej formie ważne jest jego regularne ważenie oraz badania. Psa należy karmić przynajmniej dwa razy dziennie zgodnie z zaleceniami producenta karmy.

Szorstki włos okrywowy jest prosty i płaski, a pod nim jest miękki i delikatny podszerstek. Należy szczotkować go kilka razy w tygodniu, a dwa-trzy razy w roku trzeba ręcznie usuwać martwe włosy.

Mimo, że większość ras psów jest postrzeganych jako łatwo akceptujące dzieci, wszystkie zwierzęta powinny zostać przysposobione do obecności małego dziecka. Dzieci powinny zostać przygotowane do obecności zwierzęcia, nauczyć się szacunku dla jego natury oraz i poznać zasady bezpieczeństwa w codziennych kontaktach. Niezależnie od tego małe dzieci nigdy nie powinny być pozostawione z psami bez opieki dorosłych, którzy powinni nadzorować ich każdą interakcję.